Orphan Black: Jak sklonować człowieka i odnieść sukces w branży

bez spojlerów

Jestem jedną z tych osób, które dzielą seriale na poważne, aspirujące do tytułu telewizyjnych dzieł, oraz na lżejsze, w przypadku których „czynnikiem przyciągającym” jest dla mnie ciekawie budowana fabuła i intrygujące postaci. Do tej drugiej grupy zaliczam „Orphan Black”, pierwszą samodzielną produkcję oddziału BBC za oceanem, BBC America, stworzoną przez reżysera Johna Fawcetta i scenarzystę Graeme’a Mansona. Serial rozpoczyna się w momencie, gdy Sarah Manning (Tatiana Maslany) jest świadkiem samobójstwa kobiety, która wygląda dokładnie tak, jak ona. Szybko okazuje się, że nie są bliźniaczkami rozdzielonymi po narodzinach, lecz klonami. Sarah, drobna złodziejka i oszustka, początkowo widzi w tej sytuacji interes, jednak wplątuje się w coś o wiele poważniejszego.

Miasta miłości: W trzeciej osobie

Dzisiaj jedynie wpis przekierowujący  do mojej recenzji "Miast miłości" Paula Haggisa opublikowanej na naEKRANIE.pl. Haggisa można kojarzyć z bardzo dobrego, oscarowego "Miasta gniewu". W tym przypadku polski dystrybutor pokpił sprawę i z chęci wylansowania "Third person" na "Mieście gniewu" zdecydował, że tytuł filmu będzie brzmiał "Miasta miłości". Seans przekonuje, że było to posunięcie kompletnie bez sensu i widzowie, którzy nastawiają się na powtórkę z rozrywki, będą rozczarowani. Niemniej (te nieszczęście "przetłumaczone") "Miasta miłości" mają swój urok i myślę, że mogą przypaść niektórym do gustu. Zapraszam do przeczytania recenzji!

WIkingowie sezon 1: Nie tylko barbarzyńcy

Miałam ostatnio okazję obejrzenia i napisania recenzji dla naEkranie pierwszego sezonu serialu "Wikingowie", który pojawił się na DVD. Krótko mówiąc: jestem oczarowana, bo choć serial ma wady, to ogląda się go niesamowicie przyjemnie. I sporo można się nauczyć o kulturze wikingów, więc szczerze go polecam. Obecnie emitowany jest w Stanach już trzeci sezon. Jeśli potrzebujecie jakiejś zachęty, to zapraszam do przeczytania mojej bezspojlerowej recenzji.